Za pomocą lakierów chemoutwardzalnych typu Chemolak oraz lakieru chemoutwardzalnego do mebli z połyskiem można wykańczać na połysk różnego rodzaju wyroby z drewna, a także meble, szczególnie szkieletowe. Zestawy tych materiałów mogą być różne, zarówno do lakierowania drewna barwionego, jak i niebarwionego. Lakiery chemoutwardzalne mogą być nakładane bezpośrednio na drewno, a częściej na podkład odpowiedniego lakieru nitrocelulozowego, np. ogólnego stosowania, ogólnego stosowania matowego, caponowego bezbarwnego itp. Lakiery nitrocelulozowe mają w takim przypadku za zadanie izolowanie powierzchni drewna od niekorzystnego działania na drewno kwaśnego utwardzacza, który powoduje co najmniej przyciemnienie drewna, a w pewnych przypadkach – nawet dość znaczne zmiany zabarwienia, szczególnie powierzchni uprzednio barwionych. Najlepszymi podkładami w takich przypadkach są: lakier caponowy bezbarwny i lakier nitrocelulozowy ogólnego stosowania matowy. Przykładowy proces technologiczny wykańczania lakierem Chemolak może być następujący:

Umiejętne i właściwe rozmieszczenie barw w hali produkcyjnej wpływa korzystnie na tempo pracy, na obniżenie stopnia wyczerpania fizycznego i umysłowego, zmniejsza wysiłek mózgu, mięśni, wzroku itp. Mając to na uwadze, nawet poszczególne części maszyn powinny być oznaczane różnymi barwami. Na przykład do nieruchomych części maszyn stosuje się barwy najmniej absorbujące wzrok, tj. jasnoszarą, brunatną, jasnozieloną, szarozieloną itp. Do części będących w ruchu stosuje się barwy widoczne nawet przy słabym oświetleniu, np. żółtą lub jasnopomarańczową. Przyciski, zawory, dźwignie, wyłączniki itp. urządzenia maszyn należy oznaczać barwami łatwo dostrzegalnymi, tj. cynobrową, pomarańczową itp.

W niektórych przypadkach zamiast kłopotliwego procesu odżywi- czania, np. pod powłoki olejne przy malowaniu podłóg sosnowych, można zastosować szelakowanie miejsc żywicznych, szczególnie zdrowych zrośniętych sęków. Szelakowanie polega na przypaleniu sęka gorącą lutownicą i na pokryciu sęków 20-40-proc. roztworem szelaku lub odpowiedniej żywicy syntetycznej w alkoholu etylowym. Po wyschnięciu roztworu szelaku, tj. po ok. 4 godz, powierzchnię nasyca się pokostem. Szelakowanie przeprowadza się dopiero po oszlifowaniu drewna, unikając nanoszenia pokostu na miejsce szelakowane. Po szelakowaniu, powierzchni nie powinno się szlifować.

Laminaty sq twarde i dość kruche, a zatem trudne w obróbce obróbka laminatów jest możliwa normalnie stosowanymi w stolarstwie narzędziami. Narzędzia stolarskie ulegają jednak szybciej stępieniu i wymagajq częstszego ostrzenia, a nawet zmienionych parametrów obróbki i użycia na narzędzia wysokogatunkowej stali szybko- tngcej. Tak np. przy piłowaniu zaleca się stosowanie małych kqtów ustawienia piły względem płaszczyzny obrabianego laminatu (ok. 15-30°). Przy struganiu zaleca się stosowanie większego kąta ostrza niż przy obróbce drewna. Przy wierceniu otworów należy stosować wyłącznie wiertła do metalu.

Inny rysunek otrzymuje się przez skrawanie płaskie, styczne czy promieniowe, a inny przez skrawanie obwodowe. Przy skrawaniu obwodowym inny rysunek powstaje przez skrawanie obwodowe symetryczne, a inny przez skrawanie mimośrodowe. Dalsze wzbogacanie rysunku drewna jest możliwe przez skrawanie płaskie lub obwodowe za pomocq noża falistego. Wzbogacanie rysunku drewna sposobem skrawania lub łuszczenia polega na przekrawaniu możliwie największej liczby słojów rocznych.

Każdy materiał malarsko-lakierniczy ma ściśle określony, ujęty normą lub warunkami technicznymi, czas wysychania podawany dla warunków otoczenia, tj. dla temp. 18-22°C i wilgotności powietrza poniżej 70%. Wysychanie powłoki przechodzi przez następujące stadia:

Pistolety dwuskładnikowe mogą być także zasilane z dwóch oddzielnych zbiorników ciśnieniowych. Oba składniki są doprowadzane do pistoletu pod ciśnieniem. Do regulowania stosunku zmieszania poszczególnych składników służy specjalne urządzenie. Schemat instalacji zasilania pistoletu dwuskładnikowego pod ciśnieniem przedstawiono na rys. 42.

Lakierowaniu poddaje się tzw. stolarkę szlachetną, tj. wykonaną z drewna twardych gatunków lub z płyt wiórowych czy paździerzowych krytych okleiną szlachetną. W ten sposób wykonuje się często drzwi, boazerie, meble wbudowane, różne urządzenia wnętrz zaliczane do stolarki budowlanej, a także posadzki drewniane. Do lakierowania stolarki budowlanej (z wyjątkiem podłóg) w zależności od rodzaju można stosować te wszystkie materiały lakiernicze, które stosuje się do lakierowania mebli, a mianowicie: politury, lakiery nitrocelulozowe, poliestrowe, chemo- utwardzalne itp. Również procesy wykańczania mogą być takie same lub nieco inne niż przy lakierowaniu mebli. Szczególnie przydatnymi do lakierowania stolarki budowlanej sq lakiery chemoutwardzalne matowe, np. lakier Plastlak oraz lakiery z połyskiem typu Chemolak, Chemo- sil itp. Lakiery Chemolak i Chemosil poza stosowaniem do lakierowania mebli sq szczególnie przydatne dzięki swoim właściwościom do lakierowania posadzek drewnianych (twardość, mała ścieralność, odporność na działanie wody itp.).

Lakierowanie lakierami olejnymi i olejno-żywicznymi jest nadal dość często stosowane do różnych celów, jak np. do lakierowania drewnianego sprzętu żeglarskiego, do lakierowania podłóg z bezsęcznej tarcicy sosnowej, a także do wykańczania mebli, a nawet do lakierowania pokładowych urządzeń drewnianych na statkach, jachtach itp. Technologia lakierowania lakierami olejno-żywicznymi zostanie omówiona na przykładzie lakieru stosowanego do lakierowania mebli i podłóg. Zestaw materiałów jest następujący:

Napromieniowana powłoka otrzymuje energię cieplną dzięki pochłonięciu energii promieniowania padającego na nią lub odbitego od podłoża (rys. 95). Pochłanianie energii odbywa się w całej masie powłoki, dzięki czemu utwardzanie powłoki następuje również na całym przekroju. Warunkiem więc dobrego suszenia jest dobra przepuszczalność powłoki dla promieniowania podczerwonego. Aby zapewnić właściwe warunki suszenia i uniknąć ewentualnego pęcherzenia powłoki należy: