Przegląd metod suszenia

Każdy materiał malarsko-lakierniczy ma ściśle określony, ujęty normą lub warunkami technicznymi, czas wysychania podawany dla warunków otoczenia, tj. dla temp. 18-22°C i wilgotności powietrza poniżej 70%. Wysychanie powłoki przechodzi przez następujące stadia:

– 1) pyłosuchość – kiedy piasek nasypany na powierzchnię już do niej nie przylega,

– 2) wyschnięcie powierzchniowe – kiedy powłoka jest twarda na powierzchni, a miękka wewnątrz,

– 3) wyschnięcie całkowite – kiedy powłoka jest twarda na całym przekroju, a tampon z waty obciążony ciężarkiem nie pozostawia na powłoce przylepionych włókien waty.

Przegląd metod suszenia. W ostatnich latach coraz bardziej wzrasta zainteresowanie szybkimi metodami suszenia powłok. Pozostaje to szczególnie w związku z mechanizacją i automatyzacją procesów wykańczania. Obok suszenia konwekcyjnego w warunkach otoczenia, w komorach i tunelach suszarnianych ogrzewanych i wentylowanych oraz suszenia promiennikowego w suszarkach i tunelach, zostały opracowane i wprowadzone do przemysłu ultraszybkie metody suszenia powłok promieniami ultrafioletowymi (UV) oraz suszenie promieniami elektronowymi. Za pomocą promieni ultrafioletowych i elektronowych można utwardzać powłoki w czasie bardzo krótkim, ok. 1 min, jednak zarówno jedna, jak i druga metoda mają ograniczone zastosowanie.

Promieniowanie UV można stosować tylko do niektórych powłok, szczególnie do sieciowania nienasyconych poliestrów oraz do szybkiego utwardzania olejów schnących o dużej zawartości sprzężonych wiązań podwójnych, jak np. olej tungowy. Wyroby lakierowe poliestrowe do utwardzania tą metodą muszą zawierać dodatek specjalnych fotoaktywa- torów do substancji błonotwórczej, gdyż niewielka energia promieniowania nie jest w stanie wytworzyć potrzebnych do polimeryzacji wolnych rodników z monomerów. Mimo tych ograniczeń metoda ta za granicą jest już szeroko stosowana. Jednocześnie trwają badania nad rozszerzeniem jej zakresu.