Category Wyroby

Zraszanie czy polewanie wodą ścian kabiny i wlotów przewodów wentylacyjnych odbywa się za pomocą odpowiedniej liczby rozpylaczy rozmieszczonych na systemie rur wodnych. Woda do rozpylaczy jest podawana z wanny za pomocą pompy wodnej. Woda z wanny jest pobierana przez pompę poprzez odpowiednie filtry. Prędkość powietrza w otworze roboczym kabiny powinna wynosić ok. 1 m/s. Ilość usuwanego z kabiny powietrza zależy od wymiaru kabiny i może wynosić kilka lub kilkanaście tysięcy m3 na godzinę.

– 1) przy natryskowym nakładaniu należy zachować następujące parametry: ciśnienie powietrza, at 3,5-4,0 średnica dyszy pistoletu, mm 2,0-2,5

– 1. Lakier olejno-żywiczny schnący na powietrzu do urządzeń pokładowych (2211-067-000) jest roztworem żywicy syntetycznej reaktywnej i oleju tungowego. Służy do lakierowania przedmiotów drewnianych pracujących na zewnątrz pomieszczeń, a nawet zewnętrznych nadwodnych części łodzi, statków itp., wystawionych na działanie atmosfery morskiej, a także do lakierowania dennych części łodzi i kadłubów pracujących w wodach słodkich. Nanosi się go na powierzchnie drewniane uprzednio oszlifowane i zapokostowane w kilku warstwach w odstępach 2 do 8 dni. Jako rozcieńczalnika używa się benzyny lakierniczej.

Zaprawianie wad (wypadających sęków i ubytków). Często zdarza się, że przygotowane elementy wyrobów mają wady w postaci wypadających sęków i różnych ubytków w postaci nadmiernych spękań, szczelin lub wyrwanych pewnych partii drewna. Zaprawianie takich wad przeprowadza się przez nawiercanie otworów na sękach i wklejanie w nie odpowiednio dopasowanych korków, albo na powiększaniu szczelin i pęknięć piłą tarczową i wklejaniu w tak powiększone szczeliny odpowiednio dopasowanych listewek. Tak samo zaprawia się różnego rodzaju wyrwy i ubytki drewna. Zaprawiania wad dokonuje się ręcznie lub maszynowo.

Do malowania stolarki budowlanej – okiennej i drzwiowej w gospodarstwie domowym stosuje się zasadniczo takie same materiały lakiernicze ogólnego stosowania. Przy wykańczaniu przemysłowym natomiast występować mogą zasadnicze różnice zarówno co do właściwości materiałów, jak i co do technologii ich nakładania. Do malowania stolarki drzwiowej najodpowiedniejszą metodą malowania jest nanoszenie materiałów przez polewanie, podczas gdy do stolarki okiennej najczęściej stosuje się zanurzanie albo nanoszenie natryskowe. Do stolarki okiennej są wymagane także lepsze właściwości materiałów i powłoki, szczególnie jeśli chodzi o odporność na wpływy atmosferyczne, przyczepność do podłoża itp. Poza tym stolarka drzwiowa i okienna różnią się zasadniczo zarówno co do konstrukcji, jak i materiałów drzewnych, z których jest wykonana. Stolarkę drzwiową wykonuje się z takich materiałów, jak: drewno lite, sklejka, płyta wiórowa, płyta pilśniowa itp., a stolarkę okienną głównie z drewna litego wysokiej jakości. Poza tym stolarka budowlana malowana w zakładzie produkcyjnym może mieć wykończenie ostateczne lub tylko może być zabezpieczona do ostatecznego malowania na budowie po wmontowaniu.

Materiały ścierne w obróbce powierzchniowego uszlachetniania drewna i wyrobów z drewna sq stosowane do szlifowania drewna i powłok ma- larsko-lakierniczych. Sa to przeważnie papiery i płótna ścierne w taśmach, arkuszach i krqżkach. W strukturze tych materiałów wyróżnia się podłoże (płótno i papier) i nasyp. Nasyp jest wykonany z różnych sproszkowanych twardych materiałów, jak: krzemień, węglik krzemu, korund, elektrokorund itp. Nasyp jest połqczony z podłożem klejem skórnym lub syntetycznym, Ze względu na przeznaczenie rozróżnia się papiery do szlifowania na sucho i na mokro (wodo- i naftoodporne). W zależności od przeznaczenia stosuje się także różne rodzaje nasypu ziarna ściernego na podłoże, np. do szlifowania drewna miękkiego, wilgotnego i żywicznego stosuje się nasyp rozproszony.

– 1. Utwardzacz do wyrobów chemoutwardzalnych na drewno (8221-421-000) stanowi mieszaninę kwasu solnego i rozpuszczalników organicznych. Stosuje się go do lakierów (np. Chemolak), podkładów i emalii. Proporcje zależą od rodzaju utwardzanego materiału.

Obowiązująca aktualnie norma PN-Ó7/D-97001 wyróżnia drewniane forniry, okleiny i obłogi. Fornir jest to płat drewna o grubości do 5 mm, otrzymany przez skrawanie płaskie lub obwodowe (fot. I wkładka kolorowa).

– 1) naniesienie warstwy gruntoszpachlówki natryskiem krzyżowo przy zachowaniu następujących parametrów ciśnienie powietrza, at 4-4,5 średnica dyszy, mm 2,5 ilość gruntoszpachlówki, g/m2 150-180

Metoda wykańczania przez bębnowanie nie jest metodą uniwersalną, taką jak wykańczanie ręczne za pomocą pędzla czy tamponu, ani też, jak metoda natryskowego wykańczania, pistoletem natryskowym. Jest jednak metodą obecnie stosowaną do wykańczania różnych elementów o niezbyt skomplikowanych kształtach, takich jak np. uchwyty do narzędzi, listewki miar stolarskich, gałki, kostki, klocki i drobna galanteria drzewna (2). W niektórych specyficznych przypadkach metoda wykańczania przez bębnowanie może być uważana jako metoda najwłaściwsza. Za taką na przykład należy ją uważać przy wykańczaniu gałek do liczydeł, kostek, zębów do grabi itp., wykonanych w drewna twardego. Metoda wykańczania przez bębnowanie polega na wykorzystaniu do równomiernego rozprowadzenia materiału lakierniczego po powierzchni wykańczanych elementów ich wzajemnego tarcia o siebie w bębnie obrotowym.