Również korzystny wpływ na trwałość powłoki wywierają zmiękcza- cze, czyli plastyfikatory, które solwatyzując cząsteczki błonotwórcze, wytwarzają dookoła nich otoczkę, przez co nadają powłoce nie tylko lepszą elastyczność, ale także zwalniają jej proces starzenia. Pozostałe składniki są dla powłoki bądź obojętne, bądź mają mało istotny wpływ na jej procesy starzenia przy zachowaniu właściwych proporcji. Przy niewłaściwych proporcjach każdy ze składników powłoki może wywierać ujemny wpływ na jej właściwości. Nawet za dużo pigmentów lub plastyfikatorów obniża właściwości techniczne powłoki, a także może obniżyć jej trwałość. W wyrobach lakierowych wyróżnia się dwie zasadnicze grupy, a mianowicie:
– a) wyroby niepigmentowane,
– b) wyroby pigmentowane.
– Do wyrobów niepigmentowanych należq:
– 1) politury – roztwory szelaku w alkoholu etylowym,
– 2) lakiery – roztwory substancji błonotwórczych, przeważnie w rozpuszczalnikach organicznych
– 3) pokosty – preparowane oleje roślinne z dodatkiem sykatyw.
– Do wyrobów pigmentowanych zalicza się:
– 1) farby – oparte na określonych spoiwach z dużq zawartościg pigmentów i obcigżników,
– 2) emalie – oparte na spoiwach lakierowych o mniejszej zawartości pigmentów i obcigżników niż farby,
– 3) kity i szpachlówki – półpłynne lub ciastowate mieszaniny spoiw z obciqżnikami z ewentualnym dodatkiem pigmentów.
Leave a reply