Wygładzanie barwionych powierzchni

Do wygładzania barwionych powierzchni stosuje się sztywne szczotki z włosia lub trawę morską. Wygładzanie przeprowadza się ręcznie lub mechanicznie. Dobre wyniki daje także gładzenie gorgcym walcem w żadnym przypadku po powierzchniowym barwieniu nie powinno się stosować szlifowania, gdyż barwnik wnika na głębokość bardzo małq, niekiedy znacznie poniżej 0,1 mm i w tych warunkach szlifowanie będzie psuło efekt barwienia.

Przykłady receptur roztworów barwiących podano w tabl. 22. Należy przy tym podkreślić, że nowoczesne metody barwienia elementów z drewna dają pierwszeństwo barwieniu roztworami bezwodnymi. Przy barwieniu takimi roztworami uzyskuje się lepsze efekty kolorystyczne i możliwość włączenia operacji do linii produkcyjnej, skraca sę czas wysychania, a przy tym elementy nie paczą się, nie pękają na powierzchni itp. W wyniku barwienia roztworami bezwodnymi nie występuje także zjawisko podnoszenia się włókien, tak bardzo charakterystyczne przy barwieniu roztworami wodnymi.

Barwienie dwustopniowe stosuje się przede wszystkim do drewna iglastego (sosna, modrzew, świerk). Barwienie jednostopnio- we drewna iglastego nie daje właściwych efektów, gdyż drewno barwi się nierównomiernie, przy czym intensywniejszemu zabarwieniu ulega drewno wczesne. Odwrotnie jest przy barwieniu dwustopniowym. Intensywniejszemu zabarwieniu ulega drewno późne, przy czym zostają ładnie podkreślone granice pomiędzy drewnem wczesnym i późnym. Otrzymuje się równomierne zabarwienie w granicach drewna wczesnego i późnego. Dwustopniowe barwienie polega na dwukrotnym, kolejnym działaniu na drewno różnymi roztworami w pewnych odstępach czasu. W pierwszej fazie nanosi się tzw. „zaprawę wstępną1′, a w drugiej – tzw. „zaprawę wtórną”. Właściwe zabarwienie uzyskuje się dopiero po naniesieniu zaprawy wtórnej i jej całkowitym wysuszeniu, a często dopiero po upływie 24-48 godz. od naniesienia zaprawy wtórnej. W skład zaprawy wstępnej wchodzą najczęściej rozpuszczalne w wodzie substancje garbnikowe, takie jak tanina, pirokatechina, kwas gallusowy oraz ekstrakty naturalnych garbników roślinnych, a także niektóre futraminy i aminy aromatyczne, jak np. Futramina D, Futramina RHG, m-fenylenodwuami- na, m-toluilenodwuamina itp. W skład zaprawy wtórnej wchodzą przede wszystkim rozpuszczalne w wodzie sole niektórych metali, jak chromu, żelaza, miedzi, niklu, manganu oraz różne dodatki, np. niektóre barwniki, amoniak, kwasy itp.