Suszarki tunelowe przeważnie składają się z wielu segmentów. Na całej długości suszarki wyróżnia się odcinki charakteryzujące się odmiennymi warunkami suszenia, tj. temperaturą i ruchem powietrza. Poszczególne odcinki mają często własną wentylację. Przeważnie temperatura suszenia stopniowo wzrasta w miarę oddalania się od wlotu do tunelu. Niekiedy w całym tunelu panuje jednakowa temperatura i jeden przeciwprgdowy ruch powietrza czasami poprzeczny. Tunele takie służą do dosuszania powłok przed ich dalszą obróbką (rys. 91). Suszarki tunelowe mogą być ogrzewane gorącym powietrzem albo mogą to być suszarki promiennikowe (ultrafiolet, podczerwień, promienie elektronowe). Wymagania w zakresie wentylacji i stężenia par rozpuszczalników są takie same, jak dla suszarek komorowych.
Suszarka przedstawiona na rys. 91 ma następującą charakterystykę: przekrój roboczy, mm wysokość 1950 szerokość 1300 wydajność wentylatorów, m3/h 7700 ilość powietrza zasysanego z hali, m3/h 2200 moc zainstalowana, kW 2,2 temperatura suszenia, °C do 60 zapotrzebowanie pary, kg/h 80
Suszarka tunelowa do utwardzania powłok poliestrowych, przedstawiona na rys. 92, ma następującą charakterystykę: przekrój roboczy, mm 1250X1900 droga suszenia, m 36
Widok suszarki tunelowej promiennikowej f-my Kahrmann przedstawiono na rys. 93. Suszarka składa się z dwóch segmentów po 3 m każdy. Jest przeznaczona do utwardzania powłok poliestrowych. Wszystkie suszarki powinny mieć:
– 1) odpowiednią izolację termiczną, tak aby temperatura zewnętrzna suszarki nie przekraczała 40°C
– 2) odpowiednią wentylację zapewniającą prawidłowy proces suszenia i zapobiegającą wybuchowej koncentracji par rozpuszczalników,
– 3) przeciwwybuchowe wykonanie całej instalacji elektrycznej,
– 4) sprawne działanie wszystkich urządzeń.
Suszenie naturalne
Warunki suszenia zależą od rodzaju suszonych powłok i posiadanych urządzeń. W przypadku braku urządzeń do suszenia powłok proces suszenia można przeprowadzić w warunkach otoczenia. Do suszenia w warunkach otoczenia najlepiej przeznaczyć oddzielne pomieszczenie lub wydzielić część hali produkcyjnej. W wydzielonym pomieszczeniu należy zapewnić temperaturę co najmniej 30°C i prędkość przepływu powietrza -i w zależności od rodzaju suszonych powłok, jednak nie mniejszą niż 0,5 m/s. Powietrze doprowadzane do pomieszczenia powinno przechodzić przez filtry, aby było pozbawione kurzu. Przy suszeniu powłok powinno się zawsze zapewnić bezpyłową atmosferę. Jest to szczególnie wymagane przy procesach suszenia w warunkach łagodnych i trwających dość długo.
Wykańczane elementy do suszenia układa się na wózkach, po czym cały wózek wprowadza do pomieszczenia, które powinno mieć dwoje drzwi. Jedne drzwi służą do wprowadzania, a inne do wyprowadzania wózków. Wózki najwcześniej wprowadzone ustawia się przy drzwiach przeciwległych. Wózki te będą najwcześniej wyprowadzane, a na ich miejsce będą przesunięte wózki inne.
Poza prędkością przepływu powietrza dla takiego pomieszczenia trzeba zapewnić odpowiednią krotność wymiany powietrza, tak aby zapewnić bezpieczne warunki suszenia przy stężeniu par rozpuszczalników 0 50% poniżej dolnej granicy wybuchowości. Krotność wymiany wynika z ilości odparowywania w ciągu godziny rozpuszczalników i dopuszczalnego stężenia. Koniec suszenia określa się twardością powłoki, wymaganą do dalszej obróbki. Twardość powłoki określa się metodą rysową lub kołyskową, W oparciu o te dane ustala się czas suszenia dla danego materiału, dla danej grubości powłoki, dla danej warstwy itp,, w ustalonych na początku warunkach panujących w pomieszczeniu. Przedtem sprawdza się jednak, czy proces suszenia dla przyjętych warunków przebiega prawidłowo, bez zaburzeń.
Leave a reply