Suszenie przyspieszone cz. II

W suszarkach komorowych suszenie odbywa się w sposób cykliczny. Najpierw ładuje się elementy do suszarni przeważnie na wózkach, ustala się parametry suszenia, zamyka suszarnię i prowadzi proces zgodnie z programem, po czym wyjmuje się elementy i ładuje nowe. Dla każdego rodzaju powłok musi być opracowana instrukcja suszenia i sporządzone schematy dotyczące przebiegu i zmian parametrów suszenia. Nowoczesne suszarnie mogą działać automatycznie, zgodnie z ustalonym programem suszenia dla danego rodzaju materiału lakierniczego.

Czas suszenia w komorze zależy od temperatury i prędkości przepływu powietrza, a poza tym od rodzaju powłoki, jej grubości, a także od grubości podłoża. Im cieńsze jest podłoże, tym szybciej następuje nagrzanie go w całej masie i szybsze odparowanie rozpuszczalników oraz utwardzenie powłoki. Szybkość ogrzewania podłoża i powłoki powinna być w miarę możliwości duża, jednak nie może przekroczyć pewnej granicy, przy której twardnieje tylko wierzchnia warstwa i zamyka ujście parom rozpuszczalnika znajdującym się głębiej.

Przy suszeniu w suszarkach szczególnie duże wymaganig są stawiane w odniesieniu do czystości powietrza i dopuszczalnego stężenia par rozpuszczalników. Oczywiście powoduje to mniejsze wykorzystanie ciepła w procesie suszenia, dlatego bilans cieplny suszarek konwekcyjnych nie przedstawia się korzystnie. W większości suszarek konwekcyjnych tylko 30-40% dostarczonego ciepła jest wykorzystane do ogrzania powłoki z podłożem i odparowania rozpuszczalników, reszta stanowi stra- ty ciepła z wymienianym powietrzem i na skutek niedostatecznej izolacji suszarek.

Powyższe uwagi odnoszą się także do suszenia konwekcyjnego w suszarkach tunelowych. Według f-my Hackemack, podczas suszenia warstwy lakieru poliestrowego po pierwszym polaniu wyróżnia się w suszarce tunelowej trzy strefy, a mianowicie:

– 1) strefa wstępnego odparowania o temp. 22-25°C,

– 2) strefa suszenia o temp. 25-40°C,

– 3) strefa chłodzenia o temp. 22-25°C.

Łączny czas suszenia w suszarce tunelowej wynosi ok, 11 min.

Po drugim polaniu lakierem poliestrowym łączny czas suszenia wynosi ok, 57 min, a w suszarce tunelowej wyróżnia się następujące strefy:

– 1) strefa wstępnego odparowania o temp. 22-25°C – ó min,

– 2) strefa wstępnego suszenia o temp. 25-40°C – 17 min,

– 3) strefa suszenia zasadniczego o temp. 40-60°C – 17 min,

– 4) strefa suszenia końcowego o temp. 60-70°C – 17 min.

Suszenie promieniami podczerwonymi

Źródłem promieniowania elektromagnetycznego może być każde ciała podgrzane do temperatury wyższej od temperatury otoczenia. W zakresie promieniowania elektromagnetycznego wyróżnia się w zależności od długości fali następujące rodzaje promieniowania: ultrafioletowe 0,1-0,4 urn. widzialne 0,41-0,75 [im, podczerwone 0,76-400 |im,

Każdy rodzaj promieniowania w pewnych określonych warunkach może być wykorzystany do suszenia powłok malarskich. Dotychczas pozytywne wyniki, jeśli chodzi o praktyczne zastosowanie, osiągnięto dla pierwszego i trzeciego rodzaju promieniowania.

Urządzenia. Jako źródła promieniowania podczerwonego w praktyce są stosowane różnego rodzaju promienniki. Ze względu na zakres promieniowania promienniki dzielą się na jasne i ciemne. Promienniki jasne poza promieniowaniem podczerwonym emitują pewien zakres promieniowania widzialnego – są to promienniki wysokotemperaturowe, Promienniki ciemne emitują wyłącznie promieniowanie podczerwone i są niskotemperaturowymi, Do suszenia powłok mogą być stosowane zarówno jedne, jak i drugie (43). W grupie promienników ciemnych mogą być brane pod uwagę stosowane w kraju:

– 1) promienniki ceramiczne o temperaturze żarnika 400-700°C,

– 2) promienniki rurkowe o temperaturze powierzchni żarnika 300- 1100°C (najczęściej 550-750) z odbłyśnikiem aluminiowym.

– W grupie promienników jasnych można brać pod uwagę następujące:

– 1) promienniki lampowe z odbłyśnikiem z naparowanego aluminium, o temperaturze żarnika 1920-22203C, o mocy najczęściej stosowanej 250 W i maksimum promieniowania dla Arna. = = 1,2-1,3 (im

– 2) promienniki kwarcowe o żarnikach z oporowych stopów metali o temperaturze żarnika ok. 1000°C, maksimum promieniowania dla Amax. =2,2-2,3 jim, rurki kwarcowe promienników mają średnice 10-30 mm, a długość do 3 m, ich moc wynosi od kilkuset do kilku tysięcy watów

– 3) promienniki kwarcowe z żarnikami wolframowymi o temperaturze barwowej żarnika do 2520°C przy maksimum promieniowania Amax. = 1 [im wymiary: średnica ok. 10 mm, długość do 2 m moc 100-7500 W.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>