Szlifowanie kalibrujące i płaskie

Przy szlifowaniu powierzchniowym narzędzie szlifuje dostosowujqc się do konturów szlifowanego elementu, nawet gdy jego powierzchnia nie jest plaska, a element ma kształt klina. Ten sposób szlifowania występuje zarówno przy maszynach obrabiających dolną, jak i górną stronę elementu. Obrabiana powierzchnia jest równocześnie powierzchnią przylegania do rolek prowadzących. Szlifowany element jest dociskany do zespołu szlifującego, grubość szlifowania jest stała.

Przy szlifowaniu wyrównującym powierzchnia szlifowania jest równoległa do powierzchni przylegania. Szlifowany element jest dociskany od Strony zespołu szlifującego do zespołu prowadzącego. Ten rodzaj szlifowania stosuje się wtedy, gdy chodzi o uzyskanie dokładnie stałej grubości elementu płaskiego. W procesie szlifowania wyrównującego usuwa się wszelkie tolerancje grubości, a więc zeszlifowywana warstwa jest zmienna. Przy tego rodzaju szlifowaniu zazwyczaj jest szlifowana górna strona elementu.

Szlifowanie kalibrujące podobne w zasadzie do szlifowania wyrównującego, odznacza się tym, że powierzchnia szlifowania nie musi być płaska, a szlifowany element w trakcie szlifowania otrzymuje stalą grubość.

Szlifowanie płaskie jest podobne do szlifowania powierzchniowego, z tym, że przy szlifowaniu płaskim uzyskuje się dokładnie równą i płaską powierzchnię szlifowania, bez konieczności stosowania uprzednio szlifowania wyrównującego, rówolegle do przeciwległej powierzchni elementu i bez uzyskiwania stałej grubości. Przez szlifowanie płaskie uzyskuje się powierzchnię bazową, wg której następuje szlifo wanie wyrównujące. Zespół szlifujący może być od góry lub od dołu elementu. Szlifowanie płaskie nie nadaje się do szlifowania powłok ani oklein, czy folii. Powierzchnia szlifowana jest powierzchnią przylegania, a grubość zesziifowanej warstwy jest zmienna.