Przygotowanie powierzchni przez obrabianie gorącym walcem

Według badań Instytutu Technologii Drewna bardzo dobre przygotowanie płyt wiórowych i paździerzowych do oklejania i malowania uzyskuje się przez ich wstępną obróbkę gorącymi walcami. Obróbkę taką można stosować takie do drewna, oklein itp. Niestety takiej obróbki dotychczas się nie stosuje w przemyśle krajowym z powodu braku odpowiednich urządzeń.

Wyniki badań przeprowadzonych w ZSRR (38) nad nową metodą obróbki powierzchni zostały zastosowane w praktyce. Nowa metoda polega na przepuszczaniu elementów drewna lub płyt między polerowanymi gorącymi walcami, w wyniku czego element jest poddawany krótkotrwałemu działaniu ciśnienia i temperatury. Następuje przy tym uplastycznienie i deformacja wierzchnich warstw drewna, co z kolei powoduje wyrównanie nierówności. Aby drewno nadawało się do takiej obróbki, należy najpierw usunąć zanieczyszczenia i przeprowadzić przynajmniej jednokrotne szlifowanie papierem nr 80.

Schemat obróbki gorącymi walcami przedstawiono na rys. 22. Do dobrej obróbki potrzeba 2-3 par walców. Niekiedy powierzchnię podda- zwilżać wodą. Na jakość obróbki zasadniczy wpływ wywierają następujące czynniki: temperatura, ciśnienie jednostkowe, prędkość posuwu i liczba walców lub liczba przejść przez jedną parę walców. Wpływ poszczególnych czynników na jakość obróbki, czyli szorstkość (chropowatość) przedstawiają wykresy na rys. 23-26, Z przeprowadzonych badań wyciągnięto następujące wnioski:

– 1. Obróbkę gorącymi walcami należy uznać jako jedną z postępowych metod przygotowania powierzchni do wykańczania,

– 2. Zalecone parametry obróbki do zastosowania praktycznego to: ciśnienie 30-50 kG/cm2, temperatura walców 130-230°C dla gatunków

– 3. W wyniku takiej obróbki poprawiają się znacznie właściwości powierzchni, a mianowicie:

– a) zmniejsza się szorstkość (chropowatość),

– b) zwiększa się twardość,

– c) zwiększa się połysk drewna,

– d) zwiększa się szczelność powierzchni drewna i gęstość zewnętrznych warstw,

– e) zmniejsza się chłonność wody,

– f) zwiększa się przyczepność materiałów wykończeniowych,

– 4. W wyniku opisanej obróbki zyskuje się oszczędność na materiałach szlifierskich i lakierniczych, zwiększa się wydajność pracy, skraca cykl obróbki i stwarza się lepsze warunki do mechanizacji i automatyzacji procesów.

– 5. Roczny efekt ekonomiczny, obliczony przez jednq z radzieckich fabryk mebli, która zastosowała tę metodę obróbki, wyniósł 31,9 tys. rubli na 1 milion rubli wartości produkcji, co daje oszczędność ok. 3,19%.