Przygotowanie powierzchni w procesie wykańczania spełnia podobną rolę, jak wykańczanie w procesie produkcji wyrobów. Od właściwego przygotowania powierzchni drewna i tworzyw drzewnych w dużym stopniu zależą właściwości powłok, a także ich wygląd zewnętrzny i pracochłonność operacji wykończeniowych.
Często spotykany pogląd, że pod powłoką wykończeniową da się ukryć wiele wad podłoża jest poglądem błędnym, gdyż wszelkie wady podłoża stają się bardziej widoczne po wykończeniu niż przed. Na przykład, nierównomierna barwa drewna po lakierowaniu zostaje podkreślona i jeszcze bardziej uwydatniona, przebicia klejowe oraz wszelkiego rodzaju plamy po lakierowaniu są bardziej widoczne i psują efekt wykończenia. Za duża lub za mała wilgotność drewna powoduje tzw. pracę drewna w czasie wykańczania lub po jego wykończeniu, co z kolei wywołuje naprężenia w drewnie i w powłoce, mogące nawet doprowadzić do spękania i odstawania powłoki od podłoża.
Również kurz osiadły na podłożu przed jego wykończeniem lub w czasie wykańczania obniża jakość powłoki pod względem technicznym i estetycznym. Cząstki kurzu stają się zaczątkami erozji powłoki. W powietrzu bowiem znajduje się wilgoć, aerosole różnych elektrolitów oraz wiele różnych cząstek pochodzenia organicznego i nieorganicznego, często nieobojętnych pod względem chemicznym, a także cząsteczki kwasu siarkowego powstające w wyniku utleniania dwutlenku siarki, zaokludowanego na cząstkach pyłów w obecności wilgoci atmosferycznej. Te nieobojętne, a często agresywne cząstki oraz woda i gazy osiadają na powłoce i w przypadku obecności w niej cząstek kurzu łatwiej przenikają do podłoża, powodując rozkład i starzenie się powłoki.
Leave a reply