Materiały ścierne

Materiały ścierne w obróbce powierzchniowego uszlachetniania drewna i wyrobów z drewna sq stosowane do szlifowania drewna i powłok ma- larsko-lakierniczych. Sa to przeważnie papiery i płótna ścierne w taśmach, arkuszach i krqżkach. W strukturze tych materiałów wyróżnia się podłoże (płótno i papier) i nasyp. Nasyp jest wykonany z różnych sproszkowanych twardych materiałów, jak: krzemień, węglik krzemu, korund, elektrokorund itp. Nasyp jest połqczony z podłożem klejem skórnym lub syntetycznym, Ze względu na przeznaczenie rozróżnia się papiery do szlifowania na sucho i na mokro (wodo- i naftoodporne). W zależności od przeznaczenia stosuje się także różne rodzaje nasypu ziarna ściernego na podłoże, np. do szlifowania drewna miękkiego, wilgotnego i żywicznego stosuje się nasyp rozproszony.

Najistotniejszymi właściwościami papierów i płócien ściernych sq: wytrzymałość i elastyczność podłoża, trwałość połgczenia podłoża z nasypem oraz jakość i uziarnienie nasypu, czyli ziarna ściernego. Wielkość ziarna ściernego, czyli ścierniwa, jest oznaczona odpowiedniq numeracjq. Numeracja ścierniwa w okresie powojennym była kilkakrotnie zmieniana. Poczqtkowo obowigzywała tzw. numeracja handlowa uwzględnia- jqca numery papierów ściernych od 9 do 0000. Nr 9 oznaczał ziarno najgrubsze, a nr 0000 ziarno najdrobniejsze. Numeracja ta została zastq- piona tzw. numeracjq technicznq, która uwzględniała numery od 10 do 320. Numery najniższe oznaczały ziarno najgrubsze. Numeracja ta była oparta na liczbie oczek sita, przypadajqcych na 1 cal bieżgcy sita, przez które było przesiewane ścierniwo zatrzymujqce się na oczkach mniejszych. Numeracja ta została zastgpiona numerację nowq oznaczong normę PN-61/M-59107. Nowa numeracja jest oparta na najmniejszym charakterystycznym wymiarze ziarna nasypu, wyrażonym w mikrometrach dzie-