Lakierowanie lakierami olejnymi

Lakierowanie lakierami olejnymi i olejno-żywicznymi jest nadal dość często stosowane do różnych celów, jak np. do lakierowania drewnianego sprzętu żeglarskiego, do lakierowania podłóg z bezsęcznej tarcicy sosnowej, a także do wykańczania mebli, a nawet do lakierowania pokładowych urządzeń drewnianych na statkach, jachtach itp. Technologia lakierowania lakierami olejno-żywicznymi zostanie omówiona na przykładzie lakieru stosowanego do lakierowania mebli i podłóg. Zestaw materiałów jest następujący:

– 1) pokost lniany,

– 2) lakier olejno-żywiczny schnący na powietrzu na drewno (2211-421-000),

– 3) benzyna do lakierów,

– 4) wypełniacz porów olejno-żywiczny na drewno (2244-421),

– 5) lakier olejno-żywiczny do zbierania pyłu (2219-276-000).

Proces technologiczny składa się z typowych operacji, a mianowicie: przygotowanie podłoża, przygotowanie materiałów i technologii nakładania powłoki. Przygotowanie drewna polega na jego szlifowaniu papierem ściernym nr 80 i 120 w przypadku lakierowania drewna twardego, np. dębowego, jesionowego itp., lub tylko nr 80 w przypadku lakierowania drewna sosnowego.

Przygotowanie materiałów do pracy. Pokost należy rozcieńczyć ben- zynq do lakierów w stosunku 1:1. Lakier olejno-iywiczny w zasadzie ma lepkość odpowiednią do nakładania pędzlem, w przypadku zbyt dużej lepkości rozcieńcza się go benzyną do lakierów. Lakier można także nanosić pistoletem natryskowym. Wymagana do natrysku lepkość lakieru wynosi 25-35 s. Częściej stosuje się nanoszenie pędzlem.

Wypełniacz porów rozcieńcza się do konsystencji rzadkiej pasty, również przy użyciu benzyny do lakierów. Wszystkie materiały powinny wykazywać temperaturę powyżej 20°C.