Drewno lite – kontynuacja

W drewnie występuje także podział na biel i twardziel, które różnią się głównie zabarwieniem oraz stopniem przesycenia drewna tzw. związkami twardzielowymi oraz drożnością elementów przewodzących. U niektórych gatunków drzew pomiędzy bielem i twardzielą nie występują zasadnicze różnice w zabarwieniu. U innych gatunków drzew drewnem użytkowym jest tylko drewno twardzielowe (dąb, heban). Drewno bielaste tych gatunków jest jasno zabarwione i nietrwałe.

Występuję także gatunki, u których brak jest zróżnicowania na biel i twardziel, a zabarwienie drewna nie wykazuje zróżnicowania. Gatunki te sq zdolne w pewnych warunkach wytwarzać falszywq twardziel, która różni się zabarwieniem od części bielastej.

Zróżnicowanie drewna na słoje roczne, w tym na drewno późne i wczesne, oraz na drewno twardzielowe i bielaste sq zasadniczymi ’elementami skladajqcymi się na rysunek drewna. Poza tym na rysunek drewna wpływajq takie cechy, jak różnica zabarwienia i połysku poszczególnych elementów budowy anatomicznej, przebieg włókien (równomierny, prosty bqdź falisty, spiralny itp.), obecność w drewnie bardzo drobnych sęczków powstałych z pęczków śpigcych, obecność sęków, występowanie żyłek czerwonobrunatnych, obecność promieni rdzeniowych itp.

Na wzbogacenie rysunku drewna majq wpływ: sposób jego wykrojenia lub wypiłowania z kłody i sposób obróbki. Inny jest rysunek tego samego gatunku drewna na przekroju poprzecznym, a inny na przekroju podłużnym (inny dla przekroju stycznego i inny dla przekroju promieniowego, rys. 1). Rysunek poprzecznego przekroju drewna nie ma zasadniczych cech dekoracyjnych. Majq je przekroje promieniowy i styczny oraz różne odchylenia od nich. Najpiękniejszy rysunek wykazuje drewno na przekroju stycznym, chociaż i przekrój promieniowy często bywa poszukiwany szczególnie obecność przekrojonych promieni rdzeniowych.