Do drugiej klasy zalicza się wyroby zawierające w swoim składzie rozpuszczalniki o temperaturze zapłonu 21-55°C oraz wyroby na rozpuszczalnikach o punkcie zapłonu do 21°C, gdy zawartość części stałych wynosi ponad 30%.
Najbardziej niebezpieczne ze względów zagrożenia pożarowego jest stosowanie I klasy wyrobów, chociaż na zagrożenie pożarowe duży wpływ wywierają także inne czynniki, a mianowicie:
– 1) ilość jednocześnie nanoszonych materiałów,
– 2) metody nanoszenia,
– 3) wymiary, lokalizacja, konstrukcja i wyposażenie lakierni.
Powyższe czynniki wyznaczają tzw. obciążenie lakierni, które zgodnie z normą PN-65/B-02852 oblicza się ze wzoru y” (a, Gi i = T
F obciążenie ogniowe przypadające na 1 m2 lakierni w kg umownego materiału (drewna), kg/m2, liczba rodzajów materiałów palnych w pomieszczeniu, współczynnik przeliczeniowy dla danego materiału / (wg tabeli 1 przytoczonej normy), ilość danego materiału /, współczynnik korekcyjny dla danego materiału / (wg tabeli 2 podanej normy), powierzchnia poziomego rzutu lakierni, m2.
Przy wyliczaniu obciążenia ogniowego bierze się pod uwagę wszystkie palne materiały występujące w pomieszczeniu. Stąd zachodzi konieczność zachowania daleko idącej ostrożności w pracy, tym bardziej, że jednocześnie występuje groźniejsze w skutkach zagrożenie wybuchowe przy odpowiednim stężeniu w powietrzu par rozpuszczalników lub pyłów ze szlifowania powłok. Według Zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 18.111.1967 r. pomieszczenia lakierni zalicza się do kategorii W-ll zagrożenia wybuchowego, a do kategorii W-l wszystkie strefy lakierowania, malowania i suszenia powłok oraz wszystkie zagłębienia położone poniżej podłogi.
Do wybuchu może dojść tylko w określonych warunkach. Podstawowym warunkiem jest odpowiednie stężenie par rozpuszczalników lub pyłów. Stężenie to jest określone górną i dolną granicą wybuchowości. Do obliczania górnej i dolnej granicy wybuchowości palnych mieszanin gazów służy wzór gdzie:
Pi, P2,.„ Pn – ilości poszczególnych składników w procentach objętościowych w stosunku do objętość! mieszaniny, Nlt N2i… Nn – dolne lub górne granice wybuchowości poszczególnych składników mieszaniny.
Stężenie niebezpieczne występuje w zakresie od dolnej do górnej granicy. Ponieważ pary prawie wszystkich rozpuszczalników lakierniczych są cięższe od powietrza, a więc przy parowaniu zbierają się tuż nad powłoką lub przy podłodze, wskutek tego stężenie tych par w powietrzu może łatwo osiągnąć dolną granicę wybuchowości, szczególnie przy dość wysokiej temperaturze i niesprawnej wentylacji. Powyższe rozważania dotyczą także pyłów ze szlifowania powłok. Pojawienie się iskry przy przekroczeniu granicy wybuchowości może spowodować wybuch.
Leave a reply