Zaprawianie wad (wypadających sęków i ubytków). Często zdarza się, że przygotowane elementy wyrobów mają wady w postaci wypadających sęków i różnych ubytków w postaci nadmiernych spękań, szczelin lub wyrwanych pewnych partii drewna. Zaprawianie takich wad przeprowadza się przez nawiercanie otworów na sękach i wklejanie w nie odpowiednio dopasowanych korków, albo na powiększaniu szczelin i pęknięć piłą tarczową i wklejaniu w tak powiększone szczeliny odpowiednio dopasowanych listewek. Tak samo zaprawia się różnego rodzaju wyrwy i ubytki drewna. Zaprawiania wad dokonuje się ręcznie lub maszynowo.
Zarówno przy maszynowym, jak i ręcznym zaprawianiu wad należy przestrzegać następujących zasad: wilgotność wstawki lub korka i zaprawianego drewna powinna być jednakowa. Zarówno wstawka, jak i zaprawiany element powinny być wykonane z tego samego gatunku drewna i o takim samym usłojeniu i strukturze. Przebieg włókien wstawki i zaprawianego drewna powinien być zgodny co do kierunku. Należy również zwracać uwagę, aby wstawka pochodziła z takiego samego przekroju co i zaprawiany element. Po wklejeniu korka czy innej wstawki powierzchnie powinny być dokładnie zrównane. Niedopuszczalne jest, aby wstawka po wklejeniu była zagłębiona, raczej powinna nieco wystawać i dopiero w trakcie strugania lub szlifowania będzie zrównana z całą powierzchnią. Powierzchnię z drewna litego szlifuje się najpierw papierem nr 70-80, a następnie nr 100-120. Często pomiędzy pierwszym a drugim szlifowaniem powierzchnię nasyca się 3-5-proc. roztworem kleju kostnego lub mocznikowego.
Leave a reply