Materiały. Do wykańczania metodą bębnowania można zastosować tylko niektóre materiały lakiernicze, głównie rozpuszczalnikowe, a mianowicie: politury nitrocelulozowe, lakiery, farby i emalie nitrocelulozowe, lakiery, farby i emalie olejne,
Do wykańczania materiały powinny być ogrzane do temperatury ok. 20-22°C i rozcieńczone do odpowiedniej lepkości: lakiery nitrocelulozowe – ok. 26 s lakiery olejne – ok. 45 s farby i emalie nitrocelulozowe – 40-60 s farby i emalie olejne – 60-80 s
Technologia wykańczania metodą bębnowania składa się z następujących operacji: 1) przygotowanie elementów do lakierowania lub ma- lowanip, 2) naniesienie powłoki wykończeniowej.
– 1. Przygotowanie elementów. Wykańczaniu przez bębnowanie poddaje się elementy lub wyroby po obróbce toczeniem lub na pilach gładkotnących. Z uwagi na małe wymiary elementów obróbka struganiem lub szlifowaniem na szlifierkach takich elementów jest niemożliwa, w każdym razie obróbka taka byłaby bardzo pracochłonna i kłopotliwa. Po dokładnej obróbce na piłach lub tokarkach elementy wsypuje się do bębna obrotowego tak, aby napełniły 2/3 pojemności bębna. Zawsze wsypuje się elementy jednego rodzaju, tj. jednego kształtu i wielkości. Do bębna razem z elementami wrzuca się kawałki papieru ściernego pochodzące ze zużytych taśm ściernych papierowych lub płóciennych o numeracji 100-150, po czym zamyka się wsyp i bęben wprawia w ruch obrotowy z prędkością 20-40 obr/min. Do elementów o ostrych krawędziach stosuje się prędkość mniejszą, a do elementów toczonych – większą. Szlifowanie w celu uzyskania bardzo dobrych efektów wykończenia przeprowadza się w czterech etapach. Początkowo stosuje się mniejsze prędkości obrotowe, które w końcowych etapach są coraz większe.
Pierwszy etap prowadzi się do chwili usunięcia z krawędzi strzępów włókien drzewnych, tj. ok. 15-25 min, przy prędkości 20-30 obr/min. Drugi etap szlifowania można przeprowadzić w tym samym lub innym bębnie przy prędkości 30-35 obr/min. Dla drugiego etapu do bębna daje się mniej elementów i objętościowo taką samą ilość grubych wiórów spod strugarki. Wióry zwilża się wodą lub denaturatem i miesza z drobno sproszkowanym pumeksem. Pumeks dodaje się w ilości ok. 350 g na 1 kg wiórów. Druga faza szlifowania powinna trwać tak długo, aż szlifowane elementy uzyskają gładką powierzchnię, tj. ok. 1 godz.
Leave a reply