Nanoszenie ręczne

Do nanoszenia lakierów nitrocelulozowych tampony mają odmienną konstrukcję. Zamiast waty stosuje się trykot wełniany, a tampon owija się rzadkim płótnem. Praca takim tamponem polega na tym, że po nasyceniu tamponu lakierem nitrocelulozowym pociera się nim lakierowaną powierzchnię wzdłuż włókien, raz koło razu, aż do pokrycia całej powierzchni. Po wysuszeniu pierwszej warstwy poddaje się ją lekkiemu szlifowaniu i nanosi drugą warstwę w wyżej opisany sposób. Tampon przechowuje się w szczelnie zamkniętym słoiku szklanym zanurzony częścią roboczą w rozcieńczalniku.

Tampony stosuje się także do wcierania wypełniacza porów. Wypełniacz po odpowiednim rozcieńczeniu nanosi się na wykańczaną powierzchnię pędzlem lub tamponem z waty. Zaraz po naniesieniu wciera się wypełniacz w pory drewna. Wcieranie może być wykonane ręcznie lub mechanicznie. Ręczne wcieranie odbywa się przy użyciu tamponów z waty. Wcieranie odbywa się ruchami kolistymi, stosując coraz większy nacisk tak, aby wypełniacz pozostał tylko w porach drewna, a nie na całej wypełnianej powierzchni poza porami. W przypadku stwardnienia wypełniacza poza porami, po wyschnięciu konieczne jest szlifowanie powierzchni, co jest operacją raczej niepożądaną. Po wtarciu wypełniacza powierzchnia powinna być równa i gładka, a wszystkie pory dokładnie wypełnione.

Nanoszenie pędzlem. Większość materiałów malarsko-iakierni- czych, mimo przystosowania niekiedy do specjalnych metod przemysło- wego nanoszenia, nadaje się także do nanoszenia pędzlem. Należy zaliczyć tu przede wszystkim materiały emulsyjne, olejne, olejno-żywiczne, chemoutwardzalne, ftalowe kopolimeryzowane itp. Nanoszenie pędzlem stosuje się szczególnie często do gruntowania, gdzie chodzi o dokładne i mocne wtarcie gruntu w podłoże, chociaż można je również stosować do końcowego nanoszenia lakierów i emalii w przypadku zapewnienia dobrej jakości pędzla i dobrej roziewności materiału lakierniczego.