Metalizacja

Metalizację drewna stosuje się głównie w celach dekoracyjnych – wywołanie efektów łączenia drewna z metalami, a niekiedy także w celu poprawienia właściwości drewna. Istota metalizacji polega na tym, że roztopiony metal za pomocą strumienia sprężonego powietrza lub gazu rozbija się na drobniutkie kropelki, które z dużą prędkością są przenoszone na metalizowaną powierzchnię. Cząstki metalu uderzając o powierzchnię rozpłaszczają się na niej i zahaczają się wzajemnie i o podłoże, dzięki czemu tworzą szczelną, cienką metaliczną powłokę.

Materiały powłokowe. Jako materiały powłokowe stosuje się różne metale lub stopy metali w postaci drutu, prętów lub proszków, Do metalizacji drewna stosuje się najczęściej metale łatwo topliwe, takie jak cyna, aluminium, cynk, mosiądz, brąz itp.

Podłoże metalizowane. Powierzchnia drewna poddawanego metalizacji przede wszystkim musi być szorstka i pozbawiona jakichkolwiek zabrudzeń oraz zatłuszczeń. Do metalizacji nadaje się głównie drewno gatunków liściastych, takich jak lipa, topola, klon, dąb, jesion. Drewno gatunków iglastych zawierających znaczne ilości żywicy, należy poddać odźywiczaniu albo pokryć warstewką gipsu. Na drewno natryskuje się zasadniczo metale niskotopliwe. Przy metalizacji metalem lub stopem wysokotopliwym najpierw wykonuje się podkład z metalu niskotopliwego, a następnie nanosi się warstwę metalu wysokotopliwego.

Poza drewnem metalizowaniu można poddawać sklejkę, płyty pilśniowe i płyty wiórowe, fornirowane przy użyciu klejów dających spoiny odporne na wysokie temperatury (do 200°C). Powierzchnia płyt i płyt fornirowanych musi odpowiadać warunkom podanym wyżej. Szorstkość po- wierzchni uzyskuje się przez szlifowanie krzyżowe papierem ściernym nr 100 i 120. Wilgotność podłoża – 8-12%.