Mazerowanie

Mazerowanie, nazywane także fladrowaniem, jest to jedna ze starszych metod imitacji oklein szlachetnych. Fladrowanie wykonuje się ręcznie i z tego względu nadaje się do stosowania w małych zakładach iub warsztatach rzemieślniczych.

Podłożem do fladrowania może być twarda płyta pilśniowa lub dowolna płyta stolarska kryta krajową okleiną liściastą z drewna roz- pierzchłonaczyniowego, jak topola, olcha itp. Warunkiem dobrego wykonania fladrowania jest dokładna znajomość barwy i rysunku imitowanego drewna przez pracownika wykonującego oraz jego wprawa w pracy. W tym celu pracownik powinien przejść odpowiednie przeszkolenie w celu poznania zagadnienia i przyswojenia sobie związanych z tym umiejętności. Poza tym są potrzebne odpowiednie farby i narzędzia. Asortyment niezbędnych narzędzi jest bardzo duży i zależy od metody i techniki wykonania imitacji. W skład narzędzi wchodzą pędzle, szablony, gąbki, wałki, grzebienie, rylce, nakłuwacze itp. (rys, 137).

Jako materiały do mazerowania stosuje się specjalne farby w postaci past lub farby o małej zdolności krycia w roztworach wodnych, olejnych, nitrocelulozowych. Niekiedy farby rozpuszcza się w piwie. Jako pigmenty do farb najczęściej stosuje się mieszaniny następujących składników: siena, umbra, błękit paryski, brunat kasselski, kraplak itp. Farby wykazujące większe zdolności krycia stosuje się w mniejszych stężeniach. Farby z uwagi na właściwości nieznacznego zakrywania rysunku drewna nazywa się niekiedy „lazurami”. Od barwy imitowanego drewna zależy skład i barwa przyrządzonej farby. Technologia wykonania imitacji. Podstawową czynnością jest przy- etapy wykonania rysunku przy mazerowaniu:

– a) wykonanie stojów gumową płytką,

– b) wykonanie błyszczu dębowego,

– c) cieniowanie słojów pędzelkiem,

– d) wzmacnianie rysunku pędzelkiem piórkowym,

– e) rozprowadzenie rysunku wygładzikiem,

– f) wykonywanie słojów drewna stalowym grzebieniem,

– g) słojowanre przy użyciu gąbki,

– h) natryskiwanie porów pędzlem o krótkim włosiu warstwą lakieru, po wysuszeniu której płaszczyzny z wykonanym rysunkiem mogą być jeszcze lakierowane, szlifowane i polerowane, w zależności od zamierzonego stopnia wykończenia.

Najbardziej pracochłonną operacją jest wykonanie rysunku podstawowego i uzupełniającego. Niektóre etapy tej pracy przedstawiono na rys. 138.