Szlifowanie powłok

Podany schemat i opis może dać właściwe efekty tylko dla specjalnie dobranej i przygotowanej żywicy oraz tylko przy ścisłym zachowaniu określonych parametrów nakładania lakieru i jego utwardzania.

Szlifowanie powłok. Do szlifowania powłok stosuje się papiery i płótna ścierne wodo- lub naftoodporne z nasypem ziarna i mikroziarna ściernego, przeważnie korundu, elektrokorundu lub karborundu. Powłoki po ich dokładnym wysuszeniu obrabia się papierami drobnoziarnistymi, zaczynając najczęściej od nr 240 do najdrobniejszych. Operacja szlifowania jest jedną z najważniejszych czynności procesu wykańczania. Wymaga ona dobrych papierów ściernych i precyzyjnie działających maszyn i urządzeń do szlifowania i polerowania. Operacje szlifowania i polerowania powłok bywają wykonywane na tych samych lub takich samych urządzeniach, co szlifowanie podłoża przed wykańczaniem, tylko przy użyciu innych materiałów ściernych lub polerujących. Dla tych operacji opracowano wiele nowych maszyn i urządzeń o precyzyjnym działaniu, rozpracowano szereg zespołów obrabiających z przeznaczeniem do konkretnych potrzeb.

W zakresie konstrukcji maszyn do szlifowania zarówno drewna, jak i powłok specjalizuje się wiele firm. Na czoło zdają się wysuwać f-ma Anthon oraz f-ma Tagliabue. Zasady szlifowania, wspólne do szlifowania powierzchni drewna i powłok, rozpracowane dla urządzeń i rozwiązań f-my Anthon zostaną przytoczone poniżej.

Pod pojęciem szlifowanie rozumie się obróbkę skrawaniem najdrobniejszym nożem elementarnym, jakim są ziarna i mikroziarna ścierne. Wiórami powstającymi w toku takiej obróbki jest drzewny pył lub pył i szlam ze szlifowanych powłok – przy szlifowaniu na mokro. W zależności od warunków szlifowanie dzieli się na powierzchniowe (rys. 103), wyrównujące (rys. 104), kalibrujące (rys. 105) i płaskie.