Profil powierzchni różnych materiałów płytowych i drewna

Pomiędzy tymi dwiema wielkościami istnieje zasadniczo prosta zależność. Ze wzrostem głębokości nierówności wzrasta rozpiętość garbów (rys. 20). W przypadku chropowatości powierzchni przewyższającej dopuszczalną poddaje się ją różnej obróbce w zależności od potrzeby, głównie od wymaganej równości i gładkości wykończenia, od rodzaju stosowanych materiałów wykończeniowych itp. Ważniejsze sposoby przygotowania powierzchni podano schematycznie na rys. 21,

Sposoby usuwania nierówności drewna i płyt: a) zrównywanie przez szlifowanie, b) wyrównywanie przez szpachlowanie, c) naklejanie folii podkładowej bezpośrednio na płytę, d) naklejanie folii podkładowej na warstwę szpachlówki, e) naklejanie folii dekoracyjnej na warstwę szpachlówki i folię podkładową, f) naklejanie folii dekoracyjnej na warstwę naprasowanej folii podkładowej niowe w nowoczesnym zmechanizowanym procesie wykańczania, jest możliwie jednolita grubość tych materiałów. Od tego zależy bowiem możliwość uzyskania jednolitej grubości powłoki wykończeniowej. Dopuszczalne odchyłki grubości płyt przeznaczonych do wykańczania powinny wynosić nie więcej niż +0,1-0,2 mm.

Obecnie produkowane płyty nie spełniają tych wymagań i np, u producenta mebli muszą przechodzić obróbkę uszlachetniającą, polegającą na dokładnym szlifowaniu z dwóch stron na trójwalcowej szlifierce o numeracji papierów na poszczególnych walcach: pierwszy nr 80, drugi nr 100, trzeci nr 120. Przy odchyłkach grubości płyt przekraczających przed obróbką +0,4 mm powinno się zastosować najpierw struganie na do- kładnie pracującej strugarce dwustronnej, a następnie szlifowanie z dwóch stron do uzyskania wyżej podanych dokładności (odchyłek grubości i chropowatości). Tak przygotowane płyty mogą być od razu malowane lub malowane czy lakierowane dopiero po oklejeniu folią lub okleiną i dokładnym oszlifowaniu okleiny, zgodnie z podanymi wymaganiami co do odchyłek grubości i chropowatości, papierami nr 80, 100, 120-150.