Przebicia klejowe występują zarówno przy naklejaniu oklein klejem glutynowym, jak i przy stosowaniu klejów mocznikowych lub innych. Powodem występowania przebić klejowych jest przede wszystkim nieodpowiednia jakość okleiny – miejsca prześwitujące i niejednolita, nieodpowiednia grubość. Inną przyczyną może być niewłaściwe dobranie parametrów klejenia, tj. lepkości kleju, niewłaściwego dozowania kleju i ciśnienia prasowania itp., skutkiem czego klej przechodzi nawet przez okleinę dobrze przygotowaną i twardnieje w porach drewna, a czasami rozlewa się w postaci plam na większych partiach okleiny.
Przebicia kleju glutynowego dają się częściowo usunąć w procesie szlifowania i cyklinowania powierzchni, są mało szkodliwe i niewidoczne przy wykańczaniu drewna w kolorze naturalnym lub przy barwieniu na ciemne kolory (np. na kolor orzecha lub mahoniu). Wada ta staje się jednak niedopuszczalna, gdy zachodzi potrzeba barwienia drewna na jasne kolory. Wtedy przebicia kleju uzyskują zabarwienie przeważnie w postaci ciemnych lub czarnych cętek albo plam. W takich przypadkach usunięcie przebić klejowych jest konieczne. Jest to jednak operacja dość trudna i kłopotliwa.
Powierzchnię z przebiciami klejowymi należy najpierw poddać cyklinowaniu lub szlifowaniu, a następnie zwilżyć ciepłą wodą niezbyt obficie, aby nie nastqpilo odklejenie okleiny, i po spęcznieniu kleju na powierzchni poddać jq intensywnej obróbce za pomocg szczotek, np. ryżowych, w celu wyskrobania spęczniałego kleju. Następnie powierzchnię należy zmyć cieplq wodq i wysuszyć. Gdyby powierzchnia nie miała równomiernej barwy, można jq jeszcze poddać obróbce kwasem szczawiowym, jak przy usuwaniu plam, lub wodq utlenionq, a następnie po wysuszeniu dokładnie oszlifować. Najskuteczniejszym zabiegiem jest prowadzenie procesu naklejania tak, aby przebicia klejowe w ogóle nie wystqpiły. Przebicia klejowe sq wynikiem stosowania niewłaściwych parametrów klejenia bqdź nieodpowiednio przygotowanej okleiny i nieprzestrzegania higieny pracy.
Leave a reply