Pojęciem mikrookleina jest określana okleina drewniana o grubości 0,10-0,40 mm, przeważnie wzmocniona przez naklejanie jej na papier, gazę, płótno, papier nasycony żywicą itp., często z gotową powłoką ochronną z tworzywa.
Celowość produkcji i stosowania mikrooklein jest podyktowana koniecznością oszczędzania drewna okleinowego. Z tej samej masy surowca okleinowego można uzyskać 2-5-krotnie większą powierzchnię mikrooklein, co przy braku surowca okleinowego powinno być wystarczającym argumentem do ich produkcji i stosowania, zwłaszcza przy krystalizującym się coraz bardziej poglądzie, że drewna na zewnętrznej powierzchni mebli nie da się niczym zastąpić. Oczywiście nie znaczy to, że będzie się produkować tylko meble z okleiną drewnianą. Udział takich mebli będzie stopniowo malał, coraz więcej będzie się produkować mebli z imitacją w postaci nadruku czy też z imitowaną okleiną syntetyczną.
Produkcję mikrooklein na świecie rozpoczęto pod koniec lat dwudziestych bieżącego stulecia. Początkowo mikrookleinę traktowano jako nowy asortyment produkcji papierniczej. Była to cieniutka okleina drewniana naklejona na papier. Miała ona grubość ok. 0,20 mm (0,10 mm warstwa drewniana i taka sama warstwa papierowa). Służyła ona jako materiał na okładki książek i jako rodzaj tapety.
Po drugiej wojnie światowej, na skutek pogłębiającego się deficytu drewna okleinowego, zaczęto zwracać uwagę na możliwość zastosowania mikrooklein do produkcji mebli, a w szczególności do urządzania wnętrz, zwiększając odpowiednio zarówno grubość warstwy drewna, jak i podłoża. Obecnie taka produkcja jest rozwijana w wielu krojach.
Leave a reply