Imitacja metodq drukowania – kontynuacja

Okleiny przeznaczone do nadruku poddaje się tylko trzykrotnemu oszlifowaniu, najpierw papierem nr 100 w poprzek włókien, a następnie po odpyleniu nr 120 i 200 wzdłuż włókien. Po dokładnym odpyleniu powierzchnia jest gotowa do drukowania.

Płyty wiórowe lub pilśniowe nie okleinowane poddaje się dwukrotnemu krzyżowemu szlifowaniu, najpierw papierem nr 80, a następnie 120, po czym po dokładnym odpyleniu nakłada się dwie warstwy szpa- chlówki w odstępach czasu właściwych dla rodzaju użytej szpachiówki.

Ostatnią warstwę szpachiówki po wysuszeniu poddaje się krzyżowemu szlifowaniu papierem ściernym nr 180 i 220. Po odpyleniu powierzchnia jest gotowa do nanoszenia rysunku imitowanego drewna.

Przy naklejaniu folii gruntowej powierzchni nie poddaje się szlifowaniu. Materiały do imitacji. W zestaw materiałów wchodzą: farby podkładowe, szpachiówki i gruntoszpachlówki, lakiery transparentowe (barwne, przeświecające), folie gruntowe, farby drukarskie i lakiery służące do zabezpieczenia nałożonego rysunku, tj. dające zasadniczą powłokę wykończeniową. Podstawowq cechq stosowanych materiałów sq ich właściwości fizykochemiczne zapewniajqce dobra przyczepność poszczególnych warstw nakładanego wykończenia i właściwy przebieg procesu technologicznego oraz schnięcia poszczególnych warstw. Przede wszystkim chodzi o przyczepność farby drukarskiej do materiałów podkładowych i lakierów zabezpieczajqcych imitację. To samo dotyczy materiałów podkładowych i powierzchniowych. Najczęściej stosowanymi materiałami podkładowymi sq farby, szpachlówki i gruntoszpachlówki nitrocelulozowe, poliestrowe i poliuretanowe i takież lakiery powierzchniowe. Materiały podkładowe muszą nadawać się do nanoszenia polewarkami lub maszynami walcowymi.