Monthly Archives Lipiec 2015

Kit szpachlowy, zgodnie z danymi PN-63/C-01700, jest to wyrób lakierowy w postaci pasty, stosowany do wyrównywania wgłębień, szpar itp. ubytków podłoża, nakładany miejscowo za pomocą szpachli, zwykle na uprzednio zagruntowane lub nasycone podłoże.

Najistotniejszy wpływ na jakość gotowej powłoki wywiera jakość i stopień przygotowania spoiwa. Składnik błonotwórczy nadaje powłoce najistotniejsze jej cechy, jak elastyczność, twardość, odporność na wpływy zewnętrzne itp. Spoiwo w materiale ciekłym utrzymuje cząstki pigmentów w postaci zawiesiny. Spoiwo jako substancja organiczna jest podatne na wszelkie wpływy zewnętrzne, jak zmienne działanie temperatury, działanie promieni ultrafioletowych, działanie tlenu i innych gazów oraz cząstek agresywnych substancji chemicznych zawartych w powietrzu w postaci kurzu itp,, a poza tym na wszelkie działania mechaniczne. Pod wpływem wymienionych czynników powłoka ulega powolnej, lecz stałej destrukcji określonej pojęciem starzenia się. Szybkość z jaką zachodzą procesy starzenia zależy przede wszystkim od odporności spoiwa. Rozpuszczalniki i rozcieńczalniki chociaż nie biorą bezpośredniego udziału w tworzeniu powłoki, gdyż odparowują z niej w całości, to jednak mają dość istotny wpływ na jej strukturę, a więc i na procesy starzenia powłoki z następujących powodów. Wprowadzone do wyrobów lakierowych z jednej strony ułatwiają zwilżanie pigmentów, a więc i ich równomierne rozprowadzenie w roztworze, z drugiej zaś w czasie wyparowywania powodują porowatość powłoki. Im większa porowatość powłoki, tym większa jej wrażliwość na działanie czynników zewnętrznych.

Przygotowanie wyrobów do malowania jest takie same, jak zostało podane na początku rozdziału. Drewno lite szlifuje się papierem ściernym nr 70 i 100, zaś elementy ze sklejki i płyty pilśniowej papierami nr 100 i 150, po czym poddaje się je dokładnemu odpyleniu. Zestaw materiałów:

Intarsję stosuje się przeważnie do zdobienia mebli stylowych. W Polsce znane sq np. tzw. meble kolbuszowskie zdobione intarsją. Poza tym intarsję stosuje się do zdobienia wnętrz, różnego rodzaju wyrobów pamiątkarskich, a także do wykonywania odpowiednich obrazów (rys. 145).

Metalizację drewna stosuje się głównie w celach dekoracyjnych – wywołanie efektów łączenia drewna z metalami, a niekiedy także w celu poprawienia właściwości drewna. Istota metalizacji polega na tym, że roztopiony metal za pomocą strumienia sprężonego powietrza lub gazu rozbija się na drobniutkie kropelki, które z dużą prędkością są przenoszone na metalizowaną powierzchnię. Cząstki metalu uderzając o powierzchnię rozpłaszczają się na niej i zahaczają się wzajemnie i o podłoże, dzięki czemu tworzą szczelną, cienką metaliczną powłokę.

Do rozpuszczania futramin i amin aromatycznych stosuje się wodę o temp. 70-100°C. Najpierw futraminę uciera się na proszek, zalewa pięciokrotną ilością alkoholu etylowego i miesza na gęstą pastę, po czym odstawia się na ok, 50 min. Po upływie tego czasu dodaje się równą ilość 25-proc. amoniaku i zalewa gorącą wodą. Stężenie futramin i amin wynosi 0,2-2%. Do roztworów futramin dodaje się często wody utlenionej lub roztwory zakwasza się rozcieńczonym kwasem solnym do wyraźnej reakcji kwaśnej. Wodę utlenioną stosuje się także do przemywania gotowych wybarwień. Zapewnia ta lepsze kontrasty pomiędzy drewnem wczesnym i późnym. Roztwory amin aromatycznych przygotowuje się o stężeniu 1-2% i miesza się w stosunku 1 : 1 z roztworem azotynu sodowego o takim samym stężeniu. Wszystkie roztwory po sporzą dzeniu studzi się do temperatury ok. 25°C i cedzi przez gęstq gazę lub płótno. Do sporządzania zapraw wstępnych i wtórnych stosuje się naczynia szklane, kamionkowe lub emaliowane. Zaprawy można nanosić wszystkimi omówionymi metodami.

O uspokajającym działaniu na system nerwowy, wyszedł naprzeciw przemysł farb i lakierów, wypuszczając na rynek pasty pigmentowe w tubach, pozwalające na uzyskanie z białej farby lub emalii dowolnie wybranego pastelowego koloru i odcienia. Żądany kolor uzyskuje się przez zmieszanie ze sobą odpowiednich past, a następnie przez dokładne wymieszanie z białą farbą lub emalią. Pasty pigmentowe mają opakowania w postaci tub lub odpowiednich pudełek.

Krótka charakterystyka asortymentu kitów i szpachlówek stosowanych do drewna i tworzyw drzewnych przedstawia się następująco (20):

Wyroby spirytusowe. Nazwa pochodzi od rozpuszczalności substancji bło- notwórczej w alkoholach. Wyroby spirytusowe należg do grupy wyrobów tradycyjnych. Asortyment ich jest dość wqski. Substancjg b(onotwórczq w tej grupie wyrobów sq żywice naturalne i syntetyczne rozpuszczalne w alkoholu, jak np. szelak i kalafonia, niektóre żywice kopalne, jak Man i Mo. Sandarak, Kongo, a z żywic syntetycznych głównie rozpuszczalne w alkoholu żywice fenolowe, tzw. nowolaki i niektóre żywice melaminowe. Wymienione żywice w większości dajq powłoki twarde, lecz kruche i dlatego do ich modyfikacji stosuje się zmiękczacze (plastyfikatory), m.in. olej rycynowy. Wyroby spirytusowe mogq być bezbarwne, o naturalnym zabarwieniu żywic, podbarwiane barwnikami spirytusowymi, wtedy dajq powłoki kolorowe przeświecajqce, i wreszcie mogq być pigmentowane. Występuję one w postaci lakierów, politur i emalii spirytusowych. Wyroby spirytusowe odznaczajg się krótkim czasem wysychania (10-60 min), stosuje się je do wykańczania mebli, malowania zabawek i galanterii drzewnej oraz drewnianych wyrobów pamigtkarskich. Nanosi się je tamponem, pędzlem lub przez zanurzanie, a niekiedy również metodę na- tryskowę. Stężenie żywicy w spirytusie zależy od rodzaju wyrobu i wynosi od 20 do 50%. Wyroby spirytusowe mogę być także modyfikowane nitrocelulozę, przez co uzyskuje się poprawę właściwości technicznych, szczególnie poprawę elastyczności, odporności na wilgoć itp.

Malowanie i lakierowanie pędzlem nie jest zbyt trudne, wymaga jednak znajomości pewnych zasad i umiejętności posługiwania się pędzlem w zależności od rodzaju wykonywanej pracy, od czego w dużym stopniu zależy końcowy efekt. Podstawowym warunkiem jest to, aby pę-